Κάθε χρόνο των Αγίων Θεοδώρου οι νοικοκυρές έβγαζαν στάρι και το πήγαιναν στην εκκλησία όχι για τις ψυχές των αποθαμένων, αλλά για την υγεία των ζώντων . Έβγαζαν λοιπόν σιτάρι , το έβαζαν σε πιάτα στολισμένα με ζάχαρη ,αμύγδαλα , σταφίδες , ρόδια κ.λ.π. έπαιρναν την λειτουργιά ( πρόσφορο ζυμωμένο από την ίδια τη νοικοκυρά) και το «μετοχάρτι» (ένα τεφτέρι που είναι γραμμένα τα ονόματα της οικογένειας των ζώντων αλλά και των νεκρών).
Το ευλογεί ο παπάς το σιτάρι το οποίο οι γυναίκες αδειάζουν σε μια κόφα . Όταν σχολάσει ο εσπερινός η νεωκόρος το μοιράζει και εκείνοι που παίρνουν στάρι εύχονται « Χρόνια Πολλά»
Απ`αυτό λοιπόν το ευλογημένο στάρι οι ανύπαντρες κοπέλες παίρνουν λίγο και πάνε και το σπέρνουν σε κάποιο σταυροδρόμι. Εκεί αφήνουν και κάποιο αντικείμενο δικό τους ένα τσιμπιδάκι , ένα κουμπί μια κορδέλα κ.λ.π.
Την ώρα που σπέρνουν το στάρι λένε το τραγούδι:
Άγιε Θόδωρε χρυσέ μου
Και καλέ θαυματουργέ μου
Εις την έρημο που πας
Και τις μοίρες απαντά
Άμα δεις και τη δική μου
Να της πεις χαιρετίσματα πολλά
Να της πεις νάρθει
Να θερίσουμε το στάρι
Που έσπειρα μαζί σου απόψε.
Όταν το βράδυ κοιμηθούν θα δουν στ`όνειρό τους τον άντρα που θα παντρευτούν.
Μπορεί ακόμα να ονειρευτούν και πρόσωπα άλλα της οικογένειας του καλού τους αλλά ο σκοπός είναι να ονειρευτούν αυτό καθ`αυτό το πρόσωπο που επιθυμούν.