ποίημα για την απεργία του 1933 στο λιγνιτωρυχείο

Τον Αύγουστο του 1933  οι εργάτες, διεκδικώντας τα χρήματα που τους οφείλονταν, πραγματοποίησαν πορεία μαζί με τις οικογένειές τους από τον Άγιο Λουκά προς τα γραφεία της εταιρείας στον Μπρινιά, όπου τους περίμεναν αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες, κάνοντας χρήση των όπλων, τραυμάτισαν αρκετούς από τους διαδηλωτές.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1933
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ

Βάρκας Γρυπάρης και Πυλάς έγιναν συμμορία
και στείλαν χωροφύλακες έξω απ' την εργασία.
Εργάτες αποφάσισαν όλοι συγκεντρωμένοι
να πάνε να ζητήσουνε τα χρήματα οι καημένοι.
Και πήραν τις γυναίκες τους και τα φτωχά παιδιά τους
ίσως τους ελυπόντουσαν να πάρουν τα λεφτά τους.

Μα μόλις ήρθαν οι φτωχοί σε ζώνη ματωμένη
ήταν οι χωροφύλακες όλοι ακροβολισμένοι.
Ο Υπομοίραρχος Πύλος ΑΛΤ : δύο φορές φωνάζει
κι αμέσως το περίστροφο από τη θήκη βγάζει.
Τότε οι τίμιοι αυτοί εργάτες τυραγνισμένοι
εσήκωσαν τα χέρια τους απάνω οι καημένοι
Και λέγουνε εις τον Πυλό πάμε για τα λεφτά μας
τέσσερις μήνες μας χρωστάν πεινάνε τα παιδιά μας.

Τότε ο Υπομοίραρχος με λύσσα τους φωνάζει
όλους τους χωροφύλακες και πυρ τους διατάζει
Και βγάζει το πιστόλι του τρία φυσίγγια ρίχνει
και τότε οι χωροφύλακες αρχίσανε και κείνοι.
Πέφτει η πρώτη μπαταριά δέκα κορμιά σφαδάζουν
και με καημό στα χείλη τους κακούργους τους φωνάζουν.
Ο αστυνόμος Αλατζάς του Αλιβερίου φθάνει,
ερχότανε κρυφά - κρυφά στης Βρύσης το ρουμάνι.
Αφού λοιπόν πλησίασε, πίσω και αυτός τους λέγει
άδειασε το πιστόλι του, σηκώνεται και φεύγει.

Έσωσαν τα φυσίγγια τους οι χωροφύλακες
και με τον υποκόπανο αρχίζουν να κτυπούνε.
Τότε ακούστει μια φωνή από μαραμένο στόμα.
Κακούργοι δεν χορτάσατε παρά χτυπάτε ακόμα,
Κι άλλη φωνή ακούστηκε με πόνο με λαχτάρα,
ήτουνε ένας νεαρός που τον λεν Μπαχάρα.
Αυτός τους λέγει, φύγετε κ' εμείς αν θα σωθούμε
εσάς και αυτούς τους αίτιους θα τους εκδικηθούμε.

Έγινε μάχη θλιβερή, μάχη φαρμακωμένη
ποτέ δεν το περίμεναν οι εργάτες οι καημένοι.
Καμπάνα του Αγίου Λουκά βαρούσε πενθισμένα
γιατί είκοσι εργάτες της είχαν πνιγεί στο αίμα.

Ο ποιητής ο Όμηρος απ' την οδό Σταδίου.
Το όνομα του λέγεται, Νικόλαος Β. Αντωνίου
 

(γραμμένο από εργαζόμενο του λιγνιτωρυχείου κατά την περίοδο εκείνη)

η σημαία του σωματείου εργαζομένων στο λιγνιτωρυχείο