Πάνω από το γήπεδο στη θέση «Βραχουλάτσα» υπάρχει ένα εικονοστάσι του Προφήτη Ηλία . Δεν ξέρω αν παλιά εκεί υπήρχε εκκλησία , εγώ δεν την έφτασα . Όλα όμως τα παιδιά περίμεναν πως και πώς να`ρθει η 20η Ιουλίου .
Από βραδύς την ώρα που έγερνε ο ήλιος στο Σερβούνι ξεκινούσαμε με κεριά για τα Βραχουλάτσα . Νωρίτερα τα μεγάλα αγόρια μάζευαν κλαριά και ξύλα και τ`έριχναν σ`ένα τεράστιο λάκκο που υπήρχε εκεί , ενώ τα μεγάλα κορίτσια άναβαν το καντήλι και λιβάνιζαν . Ανάβαμε κι εμείς τα μικρότερα τα κεράκια μας και αμέσως μας έστελναν οι μεγάλοι να κλάψουμε καλαμπόκια , από τα σπαρμένα της πλαγιάς . Αν δεν ήταν η χρονιά της πλαγιάς για καλαμπόκια , τότε πηγαίναμε σ`άλλη «ζυγομεριά» τοποθεσία .
Σαν τα σαΐνια πέφταμε να μαζέψουμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε .
Οι κάτοικοι δε μάλωναν γι`αυτή τη μέρας έφερνε ευχαρίστηση και το γλεντούσαμε γιατί τα κλέβαμε .
Η θράκα ήταν έτοιμη και μας περίμενε . Τα μεγάλα αγόρια τα έψηναν στον λάκκο και μετά καθόμασταν όλοι στα βράχια και τρώγοντάς τα εν χορώ φωνάζαμε όσο μπορούσαμε δυνατά για ν`ακουστούμε στο χωριό .
«Ια Ια κι ευρωστιά
στον Άγιο Προφήτη Ηλιά
που μας δίνει την υγειά»