Ξάγι ήταν ένας σιδερένιος στρογγυλός κουβάς με χέρι που χώραγε περίπου 12 οκάδες . Το είχαν για να μετρούν το στάρι (τόσα ξάγια στάρι έκανε)
Την ημέρα λοιπόν του γάμου προς το μεσημεράκι στρώνανε , στην αυλή αν ήταν καλός ο καιρός ή στο δωμάτιο αν ήταν χειμώνας , μια αντρομίδα (στρωσίδι από μαλλί κατσίκας ) . Βάζανε ανάποδα το ξάγι και πάνω κάθιζαν το γαμπρό .
Ο κουρέας ετοίμαζε τα σύνεργα για το ξύρισμα του γαμπρού ενώ γύρω του αγόρια και κορίτσια , συγγενείς και συμπέθεροι τραγουδούσαν και χόρευαν ρίχνοντας κέρματα στο δοχείο της σαπουνάδας ή σ`ένα κουτί που είχε δίπλα του ο κουρέας γι`αυτό το σκοπό .
Ο κουρέας καθυστερούσε το ξύρισμα σκόπιμα και με διάφορες δικαιολογίες για να μαζέψει περισσότερα χρήματα . Πότε τα ξυράφια του δεν έκοβαν και ώρες τα ….τρόχιζε, πότε η σαπουνάδα δεν ήταν καλή και την έχυνε για να φτιάξει άλλη.
Για τον γαμπρό όλ`αυτά ήταν σωστό μαρτύριο γιατί το κάθισμά του κάθε άλλο παρά αναπαυτικό ήταν και γι`αυτό έμεινε «στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό»
Πριν αρχίσει το ξύρισμα το πρώτο τραγούδι ήταν:
«Φέρτε ξυράφια από τη Χιό
ξυράφια από την Πόλη
για να ξυρίσουν το γαμπρό
να τον ζηλεύουν όλοι»
Σε κάθε στροφή του χορού άλλαζε το πρώτο παλικάρι που έσερνε το χορό και έριχνε λεφτά στον κουρέα.
Άλλα τραγούδια που τραγουδούσαν την ώρα του ξυρίσματος ήταν :
«Φέρτε ωραία γαρίφαλα
φέρτε ασημένιο τάσι
τ`αντρόγυνο που θα γενεί
να ζήσει να γεράσει
Γαμπρέ μου σου την φέραμε
Την πέρδικα απ`τα όρη
Που είναι στον κόσμο ξακουστή
Και τη ζηλεύουν όλοι
Πες μου λοιπόν τις χάρες της
Γιατί δεν τις γνωρίζω
Αφού κι εγώ να παντρευτώ
Στον τόπο σας φροντίζω
(όπως ο γαμπρός είναι ξενόφερτος).-