Ο ΠΑΠΑ-ΝΙΚΟΛΑΣ

 

Μια εξέχουσα μορφή του χωριού μας

 

    Αρχές του καινούργιου χρόνου 1995 , συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε το χωριό μας , και τα γύρω χωριά . Πέθανε ο Παπ-Νικόλας! πέθανε ο Παπα-Νίκος , ο παπάς του χωριού μας! Παραμονή των Θεοφανίων , ημέρα Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 1995 , ενώ όλοι περιμέναμε τον παπά να μας αγιάσει , μάθαμε ότι ο παπάς είναι άρρωστος . Όμως πρωί - πρωί άρρωστος , ο ευσεβής ιερέας μας , είχε πάει κι έκανε τον Αγιασμό στην εκκλησία .

   Ο παπάς  έπαθε μια ίωση , δύσκολη με πυρετό , εμετό κ.λ.π. Έφεραν γιατρό και τους καθησύχασε , πως δεν είναι σοβαρό.

   Πρωί – πρωί ,ανήμερα των Θεοφανίων ανασηκώθηκε στο κρεβάτι του ,λένε πως είπε :<παπαδιά μου τέτοια χρονιάρα μέρα και να μην πάω στην εκκλησία ; >Ζήτησε να ξυπνήσουν τα παιδιά να πάνε στα πρόβατα μαζί με την παπαδιά .Αυτή επέμενε όμως , να του κάνει ένα ζεστό τσάι. Ήπιε δυο γουλιές , έγειρε το κεφάλι και ξαφνικά πέθανε από ανακοπή καρδιάς , ώρα 7-7:30 π.μ. ηλικία 43 ετών.

   Ο κόσμος , ενώ περίμενε να ακούσει τις καμπάνες του Αγιασμού , άκουσε νεκρικά την καμπάνα για τον Παπα-Νικόλα.

    Όμως όπως λένε ο Παπα-Νικόλας είχε και υψηλή πίεση και υγεία όχι τόσο καλή . Ίσως παραμελούσε την υγεία του γιατί είχε πολλές δουλείες.

   Ποιος ήταν ο Παπα-Νικόλας .

Ο Παπάς ήταν ψηλός , γλυκός και πράος άνθρωπος. Καλόκαρδος , χαμογελαστός , μιλούσε σε όλους τους ανθρώπους , ακόμη και στα μικρά παιδιά . Αν και παχύσαρκος ήταν πολύ ευκίνητος , δυνατός και εργατικός. Είχε πάρα πολλά πρόβατα και άλλα τόσα γίδια . Τα έβοσκε συνήθως στην πλαγιά του χωριού μας και την είχε ποτίσει με τα δάκρυά του , για το δυστυχισμένο του παιδί το Λεωνίδα.

    Ήταν τακτικός στα ιερατικά του καθήκοντα , έτρεχε παντού όπου τον καλούσαν . Και είναι χαρακτηριστικό , ότι έκανε δυο ευχέλαια , δύο Εσταυρωμένους έβγαζε κάθε χρόνο , για να ικανοποιήσει τον Αγιάννη και Κουστουμάλου , ώσπου να γίνει ιερέας ο δεύτερος γιος του ο Βαγγέλης.

   Είχε καθαρή και δυνατή φωνή που πλημμύριζε , όχι μόνο τις καρδιές του εκκλησιάσματος , αλλά και όλου του χωριού.

   Ήταν γνωστός σ`όλη την περιοχή και αγαπητό πρόσωπο . Πάντοτε συμπονούσε τους άλλους . Ήταν κι αυτός πονεμένος , γιαυτό τον άγγιζε πολύ ο ανθρώπινος πόνος. Αγαπούσε την παπαδιά του και όλη του την οικογένεια και πάσχιζε να τους προσφέρει το καλύτερο . Ο μεγάλος γιος του ο Λεωνίδας , 20 χρονών αγόρι κατάκοιτος , τον αγαπούσε ιδιαιτέρως τον παπά και δεν κοιμόταν , εάν δεν τον έβλεπε το βράδυ , γιατί ο παπάς πάντοτε αργούσε . Είχε κι άλλα τρία παιδιά αγόρια .

   ‘όταν πέθανε ο Παπα –Νικόλας κι αφού τον ετοίμασαν , έφτασαν ιερείς αμέσως και  ο Δεσπότης κ.κ.Σεραφείμ που τον αγαπούσε τον ιερέα πολύ . Κανείς δεν θα ξεχάσει το θρήνο της χαροκαμένης μάνας του . Το βουβό πόνο της παπαδιάς και των αδελφών . Ανήμερα του Αγιαννίου , δηλ. την άλλη μέρα μετέφεραν πρωί –πρωί τον κοιμηθέντα ιερέα στην εκκλησία και έγινε η Θεία Λειτουργία από τον Δεσπότη και από όλους τους γύρω ιερείς .

   ήταν κάτι το φοβερό , το συγκλονιστικό . Να γίνεται η Θεία Λειτουργία και οι δικοί του να σπαράζουν . Όλος ο κόσμος , όλα τα γύρω χωριά , πέρασαν και ασπάστηκαν τον ιερέα . Η μητέρα αυτή είναι αδύνατον να περιγραφεί .  Μίλησε ο Πρόεδρος του χωριού μας ο κ. Θωμάς Μεταξάς . Με αυτά που είπε (μας δίδαξε με τη ζωή του)άγγιξε την πραγματικότητα . Γιαυτό η δύστυχη μάνα του , εκείνη τη στιγμή τον ευχαρίστησε δημοσίως . Το Κοινοτικό Συμβούλιο αποφάσισε , να ονομαστεί η πλατεία της εκκλησίας , <<Πλατεία Παπά – Νικόλα>> και να δίνεται στον πρώτο μαθητή του χωριού μας , που μπαίνει στο Πανεπιστήμιο , με τη μεγαλύτερη βαθμολογία , χρηματικό ποσό 50.000δρχ.

   μίλησε και ο Δεσπότης και για πρώτη φορά έκλαψε στα 25 και πάρα πάνω χρόνια που έχει στην επαρχία Καρυστίας . 

   ο Ευσεβής ιερέας μας κοιμάται και αναπαύεται πίσω από το ιερό , καθ`υπόδειξη του Δεσπότη .

    ο θάνατός του , μας λύπησε μας συγκλόνισε και όλοι είπαμε : <<ορφάνεψε το χωριό μας>> .

    ελπίδα και παρηγοριά μας είναι , όταν θα γίνει ιερέας , ο γιος του ο Βαγγέλης και θα τον δούμε στη θέση του πατέρα του . Ο Θεός να του δώσει δύναμη και κουράγιο , να ακολουθήσει το δρόμο του πατέρα του και να απαλύνει λίγο τον πόνο της παπαδιάς και ιδιαιτέρως του Λεωνίδα . Και τα δύο χωριά , παρακαλούμε τον Κύριο , να αναπαύσει την ψυχή του και εμείς να έχουμε την ευχή του .

 

  Αιωνία η μνήμη σου Πατέρα Νικόλαε !