Έθιμο παμπάλαιο που ισχύει περισσότερο για τ`ανύπατρα κορίτσια .
Μέσα στο αντί που πάνω του είναι τυλιγμένο το νήμα που πρόκειται να υφανθεί είναι μια βέργα από καναπίτσα (λυγαριά) .
Πάνω σ`αυτή τη βέργα η διάστρα , η κυρά Κατίνα η Χασομέραινα έδενε 10-10 τις κλωστές ξετυλίγοντας ενώ συγχρόνως το ύφασμα που γινόταν τυλίγονταν στο άλλο αντί που ήταν μπροστά στη μέση της υφάντρας.
Μέρες και νύχτες κάνουν οι γυναίκες να τελειώσουν το «πανί» . Η κυρά Κατίνα η Χασομέρενα μοναδική τεχνίτρια σ`ολόκληρη της περιοχή μας «διαβαζόταν» και «παραμάτιζε» το πανί , το «κρέμαγε» στον κάθε αργαλειό και το ξεκίναγε στην κάθε κόρη .
Αριστουργήματα έβγαιναν από τα χέρια της μακαρίτισσας (πέθανε το 1990). Κουρελούδες , περάσματα , κρητικά , ανταμωτά , τσούλια δίμητα , κουκουλάρικα , και τόσα άλλα με δυο η με τέσσερις ακόμα και με εξ` «πατήθρες» με σχέδια και χρώματα απίθανα .
Όταν λοιπόν έφτασε στο τέλος το νήμα τότε η βέργα απ`τ`αντί έπεφτε .
Πριν πέσει όμως κάτω έπρεπε ή η κόρη που ύφαινε ή μια άλλη ανύπαντρη να την αρπάξει και κρατώντας τη να βγει έξω στην αυλή ή στην πλατεία ή σε κάποιο σακάκι.
Τότε αν έβλεπε νεαρό αυτός υποτίθεται θάταν ο μέλλοντας άντρας της .Αν έβλεπε ηλικιωμένο τότε ο άντρας που θα έπαιρνε θα είχε το ίδιο όνομα .Αν πάλι άκουγε κάποιο αντρικό όνομα τότε ο καλός της θα είχε αυτό το όνομα .
Το ίδιο ίσχυε αν κατά τύχη την ώρα που τέλειωνε το νήμα έπαιρνε τη σώβεργα αγόρι . Η ίδια διαδικασία γινόταν.