Το χωριό μας , όπως όλα τα ελληνικά χωριά στέναζε κάτω από τα βαριά δεσμά της δουλείας τα χρόνια της τουρκοκρατίας .Έγινε τσιφλίκι των τούρκων Μουχαμέτ-Μπέη και Καραϊσκου . Ο Καραϊσκος μετά την απελευθέρωση το μερίδιό του , που σήμερα είναι η τοποθεσία ΄΄Καραή ΄΄,το πούλησε .Ο Μουχαμέτ το κράτησε. Μόνο ένα μέρος του μεριδίου το χάρισε σ’ έναν αξιωματικό του τον Ιμπραϊμ του εξού και και η σημερινή τοποθεσία ΄΄Μπραϊμιανικα΄΄. Οι κληρονόμοι του Μουχαμέτ Μπέη το 1833 το πουλησάν στη Ροξάνδρα Καραθεοδωρή το γένος Μαυροκορδάτου . Το συμβόλαιο έγινε στην Κων/πολη . Αυτή έβαλε για επιστάτη στο τσιφλίκι της το Κων/νο Καλία από τη Χαλκίδα. (υπάρχει και σήμερα παρατσούκλι ΄΄Καλίας ΄΄).
Αυτός όμως έκλεβε τη Ροξάνδρα . Τα πραγματικά έσοδα του τσιφλικιού τα έκρυβε για δικό του όφελος . Οι αποθήκες του αρχοντικού του , που ακόμα και σήμερα παραμένει σχεδόν ανέπαφο και ανήκει στην οικογένεια Σταματίου Μάντζαρη, ήταν γεμάτες από αγαθά που τα μάζευε από τον ιδρώτα των κατοίκων του χωριού μας . Η Ροξάνδρα όταν κατάλαβε την απάτη του επιστάτη της αποφάσισε το 1852 να πουλήσει το μερίδιό της στους κατοίκους του Αγίου Ιωάννη και Κουστουμάλου. Οι κάτοικοι όμως φτωχοί, πώς να συγκεντρώσουν το μεγάλο ποσό που ζητούσε η πωλήτρια ; Κάλεσαν λοιπόν στην αγορά και τους κατοίκους του Αλιβερίου οι οποίοι ανάλογα τα χρήματα που διέθεταν αγόρασαν κτήματα , δέντρα και λιβάδια . Η Ροξάνδρα, καλόκαρδη γυναίκα, χάρισε στους Αγιαννίτες το σπίτι , 5 στρέμματα χωράφια , το αλώνι και την αγορά δηλαδή την έκταση γύρω από την πλατεία . Αυτοί το έκαναν μικρά μερίδια (λουρίδες – λαχνοί) και με κλήρο τα μοιράστηκαν. Μέχρι το 1950 χιλιάδες ελαιόδεντρα και πολλά κτήματα βρίσκονταν στα χέρια των κατοίκων του Αλιβερίου . Σήμερα σχεδόν όλα έχουν εξαγοραστεί από Αγιαννίτες και Κουστουμαλαίους .